Copyright szablon www Soluma. Polityka prywatności.
Terapia par jest specyficzną formą pomocy psychologicznej, w której praca skoncentrowana jest na relacji między partnerami/ partnerkami. Jest to proces, w którym partnerzy/ partnerki, przy wsparciu terapeuty, rozwiązują swoje problemy emocjonalne, komunikacyjne i relacyjne. Zazwyczaj trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Podczas pracy z parą terapeuta stosuje techniki, które mogą pomóc parze w komunikowaniu się, rozwiązywaniu konfliktów oraz odbudowaniu lub umocnieniu więzi między partnerami/ partnerkami.
Kiedy zatem warto skorzystać z terapii par?
Istnieje szereg powodów do tego, by skorzystać z terapii dla par. Oto 6 najczęstszych problemów, z którymi pary zgłaszają się po pomoc terapeutyczną:
Trudności w komunikacji występujące w bliskich związkach wiążą się często z brakiem zrozumienia punktu widzenia drugiej osoby. Zdarza się również, iż partner/ka nie akceptuje odmiennego zdania drugiej strony. Do problemów w komunikacji dochodzi szczególnie w sytuacjach trudnych, przy wysokim poziomie stresu oraz niewielkim poczuciu bezpieczeństwa.
Zdarza się również, że w komunikacji między partnerami/ partnerkami pojawiają się sformułowania, które blokują konstruktywne i empatyczne porozumiewanie się. Do takich możemy zaliczyć:
- osądy - kiedy etykietujemy, krytykujemy, czy diagnozujemy: "jesteś samolubem", "ona ma mnóstwo uprzedzeń", "nie powinien postąpić w ten sposób";
- porównania z innymi, którzy są mądrzejsi, ładniejsi, mają na swym koncie więcej osiągnięć;
- wypieranie się odpowiedzialności za swoje myśli, uczucia, czy zachowanie - używane są wówczas zwroty: “muszę”, “przez ciebie”;
- kierowanie próśb w formie żądań, które zawierają, czasem ukrytą, groźbę obarczenia winą lub ukarania rozmówcy.
W związki miłosne wchodzą osoby z różnych środowisk, ukształtowane przez specyficzne warunki, w którym dorastały. W różnych rodzinach obowiązywały różne normy dotyczące wychowania dzieci, nagrody i kary, cenione były różne wartości, w różny sposób okazywano dzieciom uczucia i troskę. Niektóre potrzeby dzieci mogły być zaspokajane w niewystarczającym stopniu, a przyzwolenie na wyrażanie określonych uczuć mogło być hamowane lub wręcz blokowane. Te specyficzne warunki wychowania dziecka przekładają się w dorosłym życiu na sposoby reagowania na stres i rozwiązywania konfliktów. Zdarza się, że wypracowane strategie radzenia sobie ze stresem lub problemami nie pozwalają partnerom/ partnerkom osiągnąć korzystnych dla ich relacji rozwiązań.
Partnerzy/ partnerki wchodząc w związek, mają na temat partnera/ partnerki oraz samego związku określone wyobrażenia. Oczekujemy, że partner/ partnerka będzie myślał, czuł, zachowywał się w sposób, który z naszego punktu widzenia jest najbardziej optymalny, korzystny, moralny, itp. Spodziewamy się również, że partner/ partnerka będzie też odgadywał nasz potrzeby. Niestety, zdarza się, że nasze oczekiwania nie spotykają się z oczekiwaniami partnera/ partnerki oraz jego/ jej chęcią czy możliwościami zaspokajania naszych potrzeb.
Te wzajemne oczekiwania partnerów/ partnerek wobec siebie, zamiast koncentrowania się na tym, co sami możemy wnieść do związku, powodują często pojawianie się trudnych do rozwiązania konfliktów.
Pojawiające się w związku problemy z seksem lub intymnością są najczęściej sygnałem problemów w innych sferach, na przykład w obszarze komunikacji, w której występuje pogarda, osądzanie, czy inne negatywne formy. Intymność z kolei związana jest z poczuciem bezpieczeństwa w relacji z partnerem, bliskością emocjonalną czy przyjaźnią między partnerami.
Warto również zauważyć, że seks i intymność ściśle wiążą się ze sobą, lecz w nieco odmienny sposób dla kobiet i mężczyzn. W przypadku kobiet często się zdarza, że istotnym elementem spełnienia w sferze seksualnej jest emocjonalna bliskość z partnerem/ partnerką i związana z nią intymność, dla mężczyzn natomiast relacje seksualne mogą doprowadzić do bliskości.
Czasami żal i uraza wobec partnera/ partnerki pozostają niewypowiedziane lub nawet nieuświadomione. Zdarza się to wówczas, gdy jakaś trudna sytuacja z przeszłości nie została wyjaśniona, omówiona, odżałowana, nie chcemy o niej pamiętać, żyjemy dalej nie wracając do bolesnych wspomnień. Jednakże trudne niedokończone sytuacje żyją w nas, nie znikają. Odczuwamy negatywne emocje w stosunku do partnera, nie zdając sobie sprawy, czym są spowodowane, nie mówimy o nich wprost.
Wtedy często nawet najmniejszy gest ze strony partnera, który kojarzy się nam z tamtym zranieniem (ton głosu, mimika twarzy, określony ruch ciała) może wywołać falę powrotu dawnych emocji, jakbyśmy wracali do tamtej sytuacji. To z kolei może powodować reakcję, która nie jest adekwatna do obecnych okoliczności, ale do zdarzenia z przeszłości.
Zdrada powoduje utratę zaufania do partnera/ partnerki i poczucia bezpieczeństwa w relacji. Utożsamiana często z przyczyną, bywa w istocie konsekwencją kłopotów w związku, ucieczkową strategią radzenia sobie z problemami oraz próbą poprawy samopoczucia lub samooceny.
Gdy zauważamy, że w naszym związku zaczyna brakować czegoś ważnego, pojawia się poczucie niespełnienia, frustracji, może być to sygnał ostrzegawczy przed zagrożeniem niewiernością. Warto wtedy uczciwie zastanowić się, co wnosimy do relacji oraz spotęgować nasze siły i zaangażowane w poprawę jakości związku.
Oprócz chęci utrzymania związku, istnieją okoliczności, w których partnerzy podjęli decyzję o rozstaniu, lecz chcą to uczynić w sposób dobry, ponosząc przy tym jak najniższe koszty emocjonalne, zachowując szacunek wobec siebie. Ma to szczególne znaczenie, gdy para posiada dzieci. Ważną częścią terapii w przypadku zakończenia związku jest wzajemne zrozumienie partnerów/ partnerek obszarów funkcjonowania wzmacniających ich związek, ale również przyczyn ich rozejścia się. Przepracowanie tych elementów pozwoli partnerom/ partnerkom pozostać w dobrej relacji po rozstaniu oraz zbudować w przyszłości lepsze związki. Dzieci pary, która rozstała się w dobry sposób mają szansę na uniknięcie bolesnych doświadczeń, których konsekwencją może być zmagania się z traumą.
Opisując sytuacje życiowe, w których warto zgłosić się na terapię par, należy również wymienić takie, które są przeciwwskazaniem do tego rodzaju pracy. Są nimi przemoc, aktywne uzależnienie oraz równoległy związek jednego z partnerów/partnerek. Praca nad umocnieniem relacji w związku, który ma być poddany terapii nie będzie wówczas efektywna. W takich przypadkach, w pierwszej kolejności należy zająć się indywidualnymi problemami partnerów/ partnerek, a w dalszej kolejności podjąć pracę nad poprawą jakości związku.
Copyright szablon www Soluma. Polityka prywatności.